W art. 9 Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych w punkcie 2 Państwa Strony zobowiązują się do podjęcia odpowiednich środków w celu m.in. zapewnienia różnych form pomocy i pośrednictwa ze strony innych osób lub zwierząt, w tym przewodników,(…) w celu ułatwienia dostępu do ogólnodostępnych budynków i innych obiektów publicznych.
Z kolei w art. 20 Państwa Strony zobowiązują się do podjęcia skutecznych środków celem umożliwienia osobom niepełnosprawnym mobilności osobistej i możliwie największej samodzielności w tym zakresie, między innymi poprzez dostęp do pomocy i pośrednictwa ze strony innych osób lub zwierząt, w tym poprzez ich udostępnianie po przystępnej cenie.
Prawo wstępu z psem przewodnikiem do budynków użyteczności publicznej wynika ponadto pośrednio z wielu innych zapisów Konwencji mówiących o prawie osób niepełnosprawnych do udziału w życiu publicznym i korzystania z powszechnie dostępnych usług na równych prawach ze wszystkimi.
W polskim prawie kwestię psów asystujących reguluje art. 20a Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych:
1. Osoba niepełnosprawna wraz z psem asystującym ma prawo wstępu:
1) do obiektów użyteczności publicznej, w szczególności: budynków i ich otoczenia przeznaczonych na potrzeby administracji publicznej, wymiaru sprawiedliwości, kultury, oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki, opieki zdrowotnej, opieki społecznej i socjalnej, obsługi bankowej, handlu, gastronomii, usług, turystyki, sportu, obsługi pasażerów w transporcie kolejowym, drogowym, lotniczym, morskim lub wodnym śródlądowym, świadczenia usług pocztowych lub telekomunikacyjnych oraz innych ogólnodostępnych budynków przeznaczonych do wykonywania podobnych funkcji, w tym także budynków biurowych i socjalnych;
2) do parków narodowych i rezerwatów przyrody;
3) na plaże i kąpieliska.
2. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również w środkach transportu kolejowego, drogowego, lotniczego i wodnego oraz w innych środkach komunikacji publicznej.
3. Uprawnienie, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie zwalnia osoby niepełnosprawnej z odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez psa asystującego.
4. Warunkiem skorzystania z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, jest wyposażenie psa asystującego w uprząż oraz posiadanie przez osobę niepełnosprawną certyfikatu potwierdzającego status psa asystującego i zaświadczenia o wykonaniu wymaganych szczepień weterynaryjnych.
5. Z uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 i 2, może korzystać trener psa szkolonego na psa asystującego na podstawie zaświadczenia wydanego przez podmiot prowadzący szkolenie psów asystujących. Przepisy ust. 4 i 6 stosuje się odpowiednio.
6. Osoba niepełnosprawna nie jest zobowiązana do zakładania psu asystującemu kagańca oraz prowadzenia go na smyczy.
Jeśli Twoje prawa związane z posiadaniem i korzystaniem z pomocy psa przewodnika zostały naruszone zgłoś to do nas za pomocą naszego systemu Monitoringu Konwencji. To samo dotyczy naruszeń prawa związanych ze staraniem się o zakup psa przewodnika. Nie czekaj! Pomożemy Ci rozwiązać problem.