Monitoring Obywatelski
Za nami I tura Wyborów Prezydenckich. Obowiązkiem każdej gminy było zapewnienie wyborcom z niepełnosprawnościami warunków do równoprawnego udziału w wyborach.
Czy w Twojej gminie wszystko przebiegło sprawnie?
Jeśli masz jakieś zastrzeżenia lub chcesz wyróżnić dany lokal wyborczy możesz to zrobić za pośrednictwem naszej strony ( zgłoś naruzenie lub dobrą praktykę).
Podziel się z nami swoim doświadczeniem, II tura Wyborów już niebawem!
23 kwietnia 2015 roku w Urzędzie Miasta Gdyni w godzinach od 10.00 do 15.00 odbędzie się spotkanie, podczas którego przedyskutujemy następujące kwestie:
– Czego dokonano podczas wdrażania w Polsce Konwencji ONZ o prawach osób
z niepełnosprawnościami?
– Jakie sprawy na pewno trzeba poprawić?
– Czym jest dostępność architektoniczna w świetle Konwencji o prawach osób
z niepełnosprawnościami?
Spotkanie będzie się składało z trzech części; prezentacji, dyskusji i warsztatu.
Zapraszamy do udziału i wspólnej dyskusji!
30 marca 2007 roku Polska podpisała Konwencję praw osób z niepełnosprawnościami. Jej artykuł 29 traktuje o prawach politycznych i sposobach ich realizacji. Dlatego właśnie 30 marca 2015 roku zapraszamy ambasadorów Konwencji, z którymi chcemy porozmawiać o tym czy i jak mogą głosować osoby niewidome. Opowiemy o tym, co się już zdarzyło dobrego, co jeszcze może się zdarzyć i skąd mogą nadejść zagrożenia dla praw wyborczych. Konwencja daje nam pewne prawa, które powinny być przestrzegane i wdrażane w polski system prawny. Obecnie Kodeks wyborczy niemal spełnia
te wymagania, chociaż pojawiają się także zagrożenia i możliwość cofnięcia tych pozytywnych rozwiązań. Naszym zadaniem jest monitorowanie tych procesów.
W programie konferencji przewidujemy następujące tematy:
• Jakie rozwiązania przeznaczone dla osób z niepełnosprawnościami zawiera Kodeks wyborczy.
• Jakich rozwiązań jeszcze brakuje lub jakie należy jeszcze udoskonalić.
• Czym są i jak działają nakładki na karty wyborcze w brajlu.
• Kto i jak łamie prawa osób z niepełnosprawnościami.
• Czy nakładki są dobrym rozwiązaniem i czym można byłoby je zastąpić.
Spotkanie potrwa od godziny 13.00 do godziny 16.00. Zamierzamy porozmawiać o rozwiązaniach wspierających głosowanie osób z niepełnosprawnościami, ich wadach, zaletach, przyszłości i zagrożeniach. Zapraszamy także tych, którzy uważają, że są to rozwiązania zbędne. Naszym celem jest przekonanie ich, że się mylą:) Chęć uczestnictwa prosimy zgłaszać na adres e-mail j.zadrozny@fundacjavismaior.pl do 27 marca 2015 roku. Liczba miejsc jest bardzo ograniczona, a zatem trzeba się śpieszyć. Uczestnictwo w konferencji jest bezpłatne.
Gościć nas będzie hotel Ibis Reduta przy ul. Bitwy Warszawskiej 1920 roku 16 (GPS: N 52° 12′ 52.72" E 20° 58′ 5.41"). Dojazd autobusami 136, 154, 167, 172, 186, 191, 414 do przystanku Szczęśliwicka. Po dyskusji wszystkich zapraszamy na mały lunch,by kontynuować rozmowy w lżejszej atmosferze.
Prawa wyborcze osób z niepełnosprawnościami. Co osiągnęliśmy, co jeszcze jest do osiągnięcia, co możemy stracić?
Miejsce: Ibis Reduta, ul. Bitwy Warszawskiej 1920 roku 16
Termin: 30 marca 2015 roku, godz. 13:00-16:00.
Program
• Jolanta Kramarz powita gości i przedstawi program konferencji.
• Jacek Zadrożny opowie o zapisach artykułu 29 Konwencji praw osób z niepełnosprawnościami oraz o tym, co wynika z zapisanych tam praw politycznych dla osób z niepełnosprawnościami.
• Justyna Kucińska przybliży prezydencki projekt nowelizacji Kodeksu wyborczego, który ma zlikwidować nakładki na karty wyborcze w alfabecie brajla oraz prace podkomisji sejmowej, która nad tą nowelizacją pracuje.
• Grzegorz Kozłowski przybliży ideę petycji przeciwko likwidacji nakładek i dlaczego jest ona tak istotna dla osób niewidomych.
• Jarosław Gniatkowski zaprezentuje sposób działania nakładek, w tym także ich wady i zalety.
• Janusz Mirowski opisze ograniczenia techniczne dla stosowania nakładek na karty.
• Jolanta Kramarz wskaże zgłoszone oraz znalezione na inne sposoby naruszenia praw wyborczych wyborców z niepełnosprawnościami.
• Dyskusja, wymiana poglądów, w której będą mogli wziąć udział wszyscy.
• Podsumowanie dyskusji.
• Zapraszamy na ciepły posiłek.
Projekt „Monitoring obywatelski" jest realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG.
Co się udało podczas wdrażania w Polsce Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami? Jakie sprawy na pewno trzeba poprawić?
Na takie i podobne pytania poszukamy odpowiedzi na otwartym spotkaniu 20 marca w Wydziale Architektury i Urbanistyki UMK. Zaczynamy o godzinie 11.00. W czasie trzech godzin zastanowimy się jakie pozytywy wiążą się z wdrożeniem w Polsce Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami.
Nie wiesz co to za Konwencja? Nie przejmuj się.
Podczas pierwszej godziny odbędą się trzy prezentacje, podczas których wszystkiego się dowiesz. Zaczynamy od opowiedzenia „Co to jest Konwencja?" – za tę część odpowiada Piotr Kowalski prezes Fundacji KSK. Potem Jacek Zadrożny z Fundacji Vis Maior przedstawi Raport alternatywny, który napisali przedstawiciele osób z niepełnosprawnościami. Nigdy nie słyszałeś o Raporcie alternatywnym? To nic. Raport to taki dokument, który mogą przygotować obywatele i organizacje pozarządowe i wysłać w ślad za sprawozdaniem rządowym do ONZ. Rząd swoje sprawozdanie już w ONZ złożył: http://tinyurl.com/konwencja. My Raport alternatywny dopiero piszemy. Możesz się z nim zapoznać tutaj: www.konwencja.org. Poza tym, że możesz się zapoznać, będziemy bardzo wdzięczni, jeśli zdecydujesz się podzielić z nami uwagami o tym tekście i odpowiedzieć na tytułowe pytanie naszego spotkania (Co się udało, a co nie przy wdrażaniu Konwencji?). Ale zanim to nastąpi, dr Anna Rdest z FIRR opowie o projekcie Monitoringu Obywatelskiego wdrażania Konwencji. To narzędzie internetowe pozwalające zgłaszać konkretne naruszenia praw osób z niepełnosprawnościami.
Druga godzina spotkania to czas dla Was. Kilka wersów wcześniej podaliśmy adres, pod którym znajdziecie projekt Raportu alternatywnego. Na wszelki wypadek jeszcze raz: www.konwencja.org. Przeczytajcie Raport. Na pewno macie swoje uwagi i przemyślenia. Przecież w zakresie: Cel, definicje, zasady ogólne i obowiązki ogólne, Równość i niedysryminacja, Kobiety z niepełnosprawnością, Niepełnosprawne dzieci, Podnoszenie świadomości, Dostępność, Prawo do życia, Sytuacje zagrożenia i sytuacje wymagające pomocy humanitarnej, Równość wobec prawa, Dostęp do wymiaru sprawiedliwości, Wolność od tortur lub okrutnego, nieludzkiego albo poniżającego traktowania lub karania, Wolność od wykorzystywania, przemocy i nadużyć, Swoboda przemieszczania się i obywatelstwo, Niezależne życie i włączenie w społeczeństwo, Mobilność, Wolność wypowiadania się i wyrażania opinii oraz dostęp do informacji, Poszanowanie prywatności, Poszanowanie domu i rodziny, Edukacja, Zdrowie, Rehabilitacja, Praca i zatrudnienie, Odpowiednie warunki życia i ochrona socjalna, Udział w życiu politycznym i publicznym, Udział w życiu kulturalnym, rekreacji, wypoczynku i sporcie, Statystyka i zbieranie danych, Współpraca międzynarodowa oraz Wdrażanie i monitorowanie na szczeblu krajowym można bardzo dużo powiedzieć. Wszystkie te hasła, to tytuły artykułów Konwencji. Plan na drugą godzinę jest taki: Zapraszamy do przygotowania dwuminutowych wypowiedzi na temat sukcesów i porażek w poszczególnych artykułach. Gdy wybierzecie o czym chcecie mówić, dajcie znać na raport@konwencja.org. Po dwóch minutach reszta uczestników będzie miała po 1 minucie na komentarz. Liczymy więc na 8 do 10 wystąpień.
Jeśli nie zdążymy wypowiedzieć wszystkiego, to w czasie trzeciej godziny będzie można to napisać. W sali będą przygotowane 33 miejsca, w których będą czekały poszczególne artykuły Konwencji razem z miejscem do zapisania swoich uwag. A jeśli spotkacie w takim miejscu innych uczestników spotkania to może wymienicie swoje uwagi i zapiszecie na kartce wspólną wersję?
Spotkanie odbędzie się w sali sesyjnej Wydziału Architektury i Urbanistyki UMK, II p. Rynek Podgórski 1. Zapraszamy w godzinach 11.00 – 14.00. Miejsce spotkania jest dostępne dla osób mających trudności z poruszaniem się. Zapewniamy pętlę indukcyjną i tłumacza polskiego języka migowego.
Projekt realizowany przez Fundację KSK jest finansowany ze środków EOG w ramach programu Obywatele dla Demokracji. Zapraszamy na stronę: www.konwencja.org.
Szanowni Państwo!
Przedstawiamy treść listu skierowanego do Pani Prezes Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji, Teresy Hernik, dotyczący pilotażowego programu "Aktywny Samorząd". Zapraszamy do zapoznania się ze wspólnym stanowiskiem organizacji pozarządowych, z którymi współpracujemy.
Szanowna Pani Prezes!
Fundusz opublikował dokument „Kierunki działań oraz warunki brzegowe obowiązujące realizatorów pilotażowego programu Aktywny samorząd w 2015 roku". Z 11 dotychczas realizowanych zadań zostały wykreślone 4, w tym „Pomoc w zakupie sprzętu elektronicznego lub jego elementów oraz oprogramowania". Z tej formy wsparcia korzystało wiele osób z dysfunkcją narządu wzroku oraz osób głuchoniewidomych, występujących o refundację zakupu m.in. sprzętu elektronicznego i oprogramowania.
Zwracamy także uwagę, że program Aktywny Samorząd nie uwzględnia w ogóle potrzeb osób głuchych i słabosłyszących – w tym dofinansowań do zakupu aparatów słuchowych i innego sprzętu wspomagającego słyszenie.
Od momentu opublikowania przywołanego dokumentu otrzymujemy bardzo wiele sygnałów zaniepokojenia od osób wykluczonych z przedmiotowego programu.
Można co prawda korzystać w PCPR-ach z programu „Likwidacja barier w komunikowaniu się oraz barier technicznych". Należy jednak podkreślić, iż jest to program dedykowany osobom z różnymi dysfunkcjami (w tym niepracującym osobom starszym), a katalog refundowanych pozycji jest bardzo szeroki. W efekcie wpływa bardzo dużo wniosków. W rezultacie nie starcza m.in. środków na droższy sprzęt.
Usunięcie zadania „Pomoc w zakupie sprzętu elektronicznego lub jego elementów oraz oprogramowania" sprawi, iż liczba wniosków wpływających do PCPR-ów znacząco wzrośnie. Spowoduje to, że zmniejszą się szanse na otrzymanie dofinansowania przez tych, którzy do tej pory z tego programu korzystali – w tym przez osoby starsze, które nie mogły skorzystać z programu „Aktywny Samorząd". Paradoksalnie więc usunięcie wsparcia dla osób z dysfunkcją narządu wzroku uderzy także w inne osoby z niepełnosprawnościami, bowiem skurczą się możliwości wsparcia ich w ramach „Likwidacji barier w komunikowaniu się".
Mamy świadomość, że środki finansowe są ograniczone – rozumiemy, że konieczne są decyzje o zmianie ich dystrybucji. Właśnie w tej trudnej sytuacji oczekujemy, że przy podejmowaniu decyzji Zarząd będzie je konsultował. Gdy powołana została Społeczna Rada Konsultacyjna, wydawało się, że powstała płaszczyzna dialogu i wypracowywania najlepszych możliwych rozwiązań. Niestety, jak pokazują ostatnie miesiące – rola i pozycja Rady zostały zmarginalizowane, nie jest ona przeważnie informowana o planach Zarządu. Tym bardziej trudno mówić o roli konsultacyjnej. Sposób dokonania zmian w programie Aktywny Samorząd jest tylko ostatnim, jaskrawym potwierdzeniem roli, jaką pełni (lub raczej nie pełni) Rada.
Biorąc pod uwagę przytoczone argumenty wnosimy o przywrócenie zadania: „Pomoc w zakupie sprzętu elektronicznego lub jego elementów oraz oprogramowania" oraz wykorzystania Społecznej Rady Konsultacyjnej do komunikacji ze środowiskiem.
Z poważaniem,
Grzegorz Kozłowski – Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym,
Społeczna Rada Konsultacyjna
w imieniu własnym oraz następujących osób:
1. Barbara Abramowska – Społeczna Rada Konsultacyjna
2. Damian Wojciech Dudała – Fundacja Instytut Badań i Rozwoju Lokalnego
3. Wojciech Figiel – Krajowa Reprezentacja Doktorantów
4. Małgorzata Fronczak – Fundacja Eudajmonia
5. Maciej Kasperkowiak – Polska Fundacja Osób Słabosłyszących
6. Krzysztof Kotyniewicz – Polski Związek Głuchych
7. Piotr Kowalski – Społeczna Rada Konsultacyjna
8. Dr Agnieszka Kloskowska-Dudzińska
9. Jolanta Kramarz – Fundacja Vis Maior
10. Justyna Kucińska – Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego
11. Piotr Kuźniak – Fundacja Imago
12. Justyna Mańkowska – Fundacja na Rzecz Rozwoju Audiodeskrypcji Katarynka
13. Paweł Parus – Dolnośląska Wojewódzka Społeczna Rada do spraw Osób Niepełnosprawnych
14. Anna Puławska-Rodzik – Fundacja eudajmonia
15. Dr Katarzyna Roszewska – Społeczna Rada Konsultacyjna
16. Mikołaj Rotnicki – Wielkopolskie Stowarzyszenie Niewidomych
17. Małgorzata Silny – Fundacja KSK
18. Piotr Todys – Społeczna Rada Konsultacyjna, Fundacja TUS
19. Aleksander Waszkielewicz – Fundacja Instytut Rozwoju Regionalnego
20. Robert Więckowski – Fundacja Kultury bez Barier
21. Jacek Zadrożny – Fundacja Vis Maior
Do wiadomości:
1. Pełnomocnik Rządu ds. Niepełnosprawnych
2. Rada Nadzorcza PFRON
3. Poseł Sławomir Piechota, Przewodniczący Sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny
4. Poseł do Parlamentu Europejskiego – Marek Plura
5. Rzecznik Praw Obywatelskich
6. Społeczna Rada Konsultacyjna przy Zarządzie PFRON
Czy małżeństwo i posiadanie rodziny jest zarezerwowane wyłącznie dla osób zdrowych?
Czy radości i trosk związanych z rodzicielstwem mogą doświadczać tylko mamy bez orzeczenia o niepełnosprawności?
Oczywiście, że nie.
Zgodnie z naszą Konstytucją wszyscy obywatele powinni mieć zapewnioną ochronę prawną życia prywatnego, rodzinnego oraz prawo do decydowania o swoim życiu osobistym i wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami.
Także Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (Artykuł 23) zobowiązuje państwo do podjęcia odpowiednich środków w sprawach dotyczących małżeństwa, rodziny, rodzicielstwa i związków, aby zapewnić:
„a) uznanie prawa wszystkich osób niepełnosprawnych, które są w odpowiednim do zawarcia małżeństwa wieku, do zawarcia małżeństwa i do założenia rodziny, na podstawie swobodnie wyrażonej i pełnej zgody przyszłych małżonków,
b) uznanie prawa osób niepełnosprawnych do podejmowania swobodnych i odpowiedzialnych decyzji o liczbie i czasie urodzenia dzieci oraz do dostępu do dostosowanych do wieku edukacji i informacji dotyczących prokreacji i planowania rodziny, a także do środków niezbędnych do korzystania z tych praw,
c) zachowanie zdolności rozrodczych przez osoby niepełnosprawne, w tym przez dzieci, na zasadzie równości z innymi osobami.”
Blokowanie możliwości osobom z niepełnosprawnościami, aby mogli się oni spełniać w roli małżonków oraz rodziców jest niedopuszczalne. Państwo zobowiązane jest do chronienia, dbania i skutecznego wspierania rodzin, gdyż stanowią one podstawową komórkę społeczną. Rodziny z niepełnosprawnościami mogą więc liczyć i powinny egzekwować odpowiednią pomoc, zgodną z potrzebami, w wykonywaniu obowiązków związanych z wychowywaniem dzieci.
Przeszkody uniemożliwiające zawarcie małżeństwa
Przypadki, w których urzędnik stany cywilnego odmawia parze z niepełnosprawnością prawa do zawarcia związku małżeńskiego, kilkakrotnie były nagłośniane przez media, trafiały do Rzecznika Praw Osób Niepełnosprawnych oraz sprowokowały dyskusję na temat artykułu 12 Kodeksu rodzinnego
i opiekuńczego. Zgodnie z nim małżeństwo nie może zostać zawarte przez osoby chore psychicznie lub niepełnosprawne intelektualnie. Problem polega na tym, że pojedynczy urzędnik stanu cywilnego nie posiada kompetencji do diagnozowania stopnia niepełnosprawności, co nie zmienia faktu, że może on odmówić udzielenia ślubu osobie z niepełnosprawnością w oparciu o swoje zdanie. Obecnie trwają prace nad zmianą kodeksu, tak aby pojedynczy urzędnik USC nie miał takiej możliwości, gdyż może podjąć błędną i krzywdzącą decyzję.
Rodzicielstwo
Wiele kontrowersji budzi procedura odbierania dzieci rodzicom z niepełnosprawnościami. Problem ten może wynikać z przekonania, iż osoby z niepełnosprawnością nie poradzą sobie z opieką nad dzieckiem czy nieświadomie dopuszczą się zaniedbań w wychowaniu. Jednak Konwencja jasno mówi, że „w żadnym wypadku nie można odebrać dziecka rodzicom z powodu (…) niepełnosprawności jednego lub obojga rodziców.” W sytuacji, gdy „najbliższa rodzina nie jest w stanie sprawować opieki nad dzieckiem niepełnosprawnym, należy podjąć wszelkie wysiłki, aby zapewnić alternatywną opiekę przez dalszą rodzinę, a jeżeli okaże się to niemożliwe, w ramach społeczności w warunkach rodzinnych”
W Polsce żyje ponad 5 milionów osób z niepełnosprawnościami. Nie wiadomo ilu z nich posiada potomstwo, gdyż do tej pory nie prowadzono badań na ten temat. Ponadto do niedawna temat seksualności osób z niepełnosprawnościami oraz ich potrzeby spełnienia się w roli jako rodziców był spychany na margines, traktowany jak temat tabu.
Powoli sytuacja ulega zmianie – już teraz można brać udział w konferencjach, panelach dyskusyjnych poświęconych tym tematom. Na forach internetowych rodzice dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi z wychowywaniem dzieci i udowadniają, że niepełnosprawność nie jest przeszkodą w założeniu pełnoprawnej i funkcjonującej rodziny.
Jednak, jak wynika z naszych doświadczeń i obserwacji: regulacje prawne mówią jedno, rzeczywistość pokazuje co innego.
Jeżeli spotkałeś/spotkałaś się z przypadkiem łamania praw rodzica z niepełnosprawnością lub zaniedbań ze strony Państwa w tej kwestii, zgłoś to jak najszybciej za pomocą systemu Monitoringu Konwencji.
Jesteśmy po to, aby pomagać!
Źródła: sejm.gov.pl, niepelnosprawni.gov.pl, www.msw.gov.pl, www.nto.pl.
Osoby z niepełnosprawnością mają pełne prawo do udziału, na zasadzie równości z innym w zabawie, rekreacji i wypoczynku oraz działalności sportowej, włączając taką działalność w ramy systemu szkolnego,
Obowiązkiem każdej gminy jest zapewnienie dzieciom niepełnosprawnym dostępu do usług świadczonych przez organizatorów działalności w zakresie rekreacji, turystyki, wypoczynku i sportu.
Jeżeli Twoje prawo lub Twojego dziecka jest łamane, zgłoś naruszenie na www.monitoringobywatelski.firr.org.pl.
Twoja gmina respektuje prawa osób z niepełnosprawnościami?
Opisz dobre praktyki w swojej miejscowości na www.monitoringobywatelski.firr.org.pl.